Laatste bericht over Lin

Ha allemaal,

Het is hier stil... de serre is leeg...
Wat dit inhoudt zullen we de komende weken ervaren. Vandaag stuur ik de laatse mail over Gerlinde. We zijn blij met de laatste weken die we met haar mochten hebben en beleven!
Ik heb vorige keer gezegd dat er nog ‘iets’ volgt over de laatste weken. Vanmorgen is er een korte levensloop voorgelezen over Lin. We willen vooral het laatste gedeelte met jullie delen!

Voor de mensen die Gerlinde niet persoonlijk gekend hebben, willen we een korte levensloop schetsen.

Gerlinde werd geboren op 10 februari 1992, als derde in het gezin van Bert en Conny van den Brink.
Na enkele dagen werd duidelijk dat zij een open verhemelte had, waardoor ze ook niet goed kon drinken. Ze werd hieraan 3 keer geopereerd in het Wilhelmina kinderziekenhuis.
Ondanks dit alles was Gerlinde een vrolijk meisje, die iedereen voor zich inwon door haar spontaniteit.

Ze was nog maar 6 jaar toen haar vader na een kort ziekbed overleed.
In de puberteit speelde dit verlies erg op. Ze wilde weten wie hij was en had veel vragen, die ze eigenlijk aan hem had willen stellen. Ze heeft geprobeerd om dit een plaatsje te geven door o.a te werken aan een tekenopdracht aan het Van Lodenstein College, met als onderwerp ‘het sterven van mijn vader’.
Zo kreeg dit verdriet een plekje.

In mei toen ze in het 4e jaar van de Havo zat, kreeg Gerlinde opnieuw last van haar been. De huisarts verwees haar door naar ‘de Gelders Vallei’ om een foto te maken. Op deze foto was zichtbaar dat het kalk in haar bot was verdwenen. Om dit beter te onderzoeken werd er op 30 september 2008 een MRI-scan gemaakt.
De diagnose was een Ewing-sarcoom. Dit is een tumor die begint in de weke delen en doorgroeit tot in het bot. Ook waren er toen al hele kleine plekjes op haar longen te zien.

Er volgden 7 chemokuren van 4 dagen. Op 16 maart 2009 werd de tumor verwijderd en een prothese geplaatst. Uit weefselonderzoek bleek dat er toch nog levende kankercellen in haar been zaten. Daarom was het nodig om 6 weken lang dagelijks naar Nijmegen te gaan voor bestralingen.
De 6 kuren die hierop volgden waren zwaar voor haar. Ondanks dit alles bleef Gerlinde optimistisch en bleef hopen op een herstel van haar ernstige ziekte.

Na deze 14 kuren werden in oktober 2009 diverse scans gemaakt. Op de longscan zaten nog steeds de plekjes van de allereerste scan. Een kijkoperatie moest duidelijkheid geven.

Gerlinde ging met nog een klein beetje hoop naar het gesprek waarin ze de uitslag zou horen. Professor Hoogebrugge vertelde echter dat er niets meer gedaan kon worden.
Er was grote verslagenheid. Hier waren geen woorden meer…

Na overleg met artsen onderging Gerlinde nog 2 kuren van 5 dagen. Dit was haar allerlaatste hoop.
Deze hoop vervloog toen in januari 2010 duidelijk werd dat de tumorplekjes in haar longen zelfs gegroeid waren.

Ondanks dit alles werd Gerlinde niet moedeloos. Ook niet opstandig. Ze troostte zelfs anderen.

Tijdens gesprekken bleef ze altijd eerlijk over haar ‘onbekeerd zijn’.

Eind februari kreeg ze last van kriebelhoest. Niet veel later kwam er koorts bij.
Door een longsteking op 28 maart kreeg ze het steeds benauwder en was zuurstof noodzakelijk.
Kort daarop volgde morfine voor de pijn. Gerlinde wilde alert blijven om te kunnen praten en denken. Ze wilde daarom zo min mogelijk morfine gebruiken.

Op 1 april leek het of Gerlinde zou sterven. Ze viel weg en werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.

Vanaf dat moment beleefde Gerlinde moeilijke dagen en nachten. Ze voelde dat zo niet kon sterven. Ze kon geen bezoek meer hebben. Ze leerde afzien van alles en iedereen. Ze bekende dat haar leven tot nu toe in het teken had gestaan van de media. Met deze zonden werd ze ’s nachts geplaagd. Vaak had ze het gehoord van haar moeder of anderen, maar nu liet de Heere het haar zien. Ze noemde haar zonden bij naam en waarschuwde anderen ervoor. ’s Nachts was ze veel wakker en wilde dat er voorgelezen werd uit de Bijbel en ‘De Christenreis’ van John Bunyan. Hierin werd vertolkt wat in haar hart leefde. De figuur Hopende was haar innerlijke beleving.
Ook Psalm 27 was voor haar bijzonder geworden.

Vanaf zaterdag 17 april was Gerlinde rustig. De benauwdheid en pijn waren weg. Ondanks de morfine en het ernstige stadium van haar ziekte was ze bijzonder helder en sprak iedereen aan. Ze sprak veel over haar hoop om een kind van de Heere te mogen zijn. Ze sprak als een zondaar die niet wist hoe ze tot Christus kon komen. Hoop ging gepaard met vrees.

Op een zeker moment gaf ze aan dat het ze het aan de Heere over had mogen geven. Dit gaf haar rust. Ze sprak “als de Heere mij als Zijn kind wil aannemen is dat het grootste wonder dat er bestaat, want ik heb het niet verdiend. Als Hij het niet doet is het ook goed want Hij is een rechtvaardig God en wat de Heere doet is goed”.

Het was voor de familie een andere Gerlinde. Het was een bijzondere week, waarop niemand had durven hopen. Ze heeft van iedereen heel bewust afscheid genomen en ze wees erop dat we de Heere moeten zoeken en alle wereldse dingen moeten loslaten.

Dit bleef zo tot zaterdag 24 april toen er een longontsteking werd geconstateerd. Gerlinde verzwakte snel, maar bleef bij. In de vroege morgen van 26 april werd haar ademhaling onregelmatig en bleven de overige familieleden thuis om bij haar sterfbed te zitten. ’s Middags om kwart voor 4 is Gerlinde rustig, zonder benauwdheid overleden.

Wat betekent het sterven van Gerlinde voor ons?
Zelf zei ze aan het eind van haar leven tegen haar vrienden dat ze Hem vroeg moeten zoeken en dat geldt ook voor ons. “Zoekt den Heere terwijl Hij te vinden is ,roept Hem aan terwijl Hij nabij is.”

Het sterven van Gerlinde is voor ons allen een roepstem; een roepstem om bereid te zijn!


Een hartelijke groet van Conny, Jan en Antonette, Gertrude, Corné en Lizette.

Verdriet

Lieve mensen,

Gisteren op 26 april is Gerlinde om kwart voor 4 overleden.
Ik hoop nog het verloop van de laatste 2 weken te schrijven, dus dit volgt nog.

Hartelijke groet,
Conny en kinderen

Bericht van Lin zelf..

Hoi Allemaal,

Ik ben even op en helder genoeg om een woordje te schrijven. Het gaat ietsje beter en ik ben wat minder moe. Ik zit op het moment eventjes in een zachte stoel. Hier kan ik zo'n kwartiertje inzitten en dan ga ik weer in bed liggen. Net genoeg tijd om even wat te schrijven. Alles blijft een beetje stabiel en ik heb veel rust sinds ik geen of bijna geen bezoek meer ontvang. Dit doet me goed, te weten dat iedereen op afstand toch om mij heenstaat en waardeert dat ik geen bezoek kan ontvangen en daarom bid voor mij. Blijf dat asjeblieft doen, het geeft een heleboel steun.. De morfine is gisteren wat opgehoogd omdat de dokter vond dat meer zou helpen en dat doet het ook dus dat is ook fijn. Ik ga nu weer stoppen en slapen, fijn dat ik dit even kon typen.

Groeten Lin.

Ha allemaal,

Hier weer even een berichtje van ons.
Sinds zaterdag lijkt alles een beetje stabiel... We zijn hier ontzettend blij mee en hadden niet kunnen denken dat ze nu nog bij ons mag zijn!
Donderdag had ze een slechte dag. Ze sliep erg veel... Vrijdag hebben we een dag 'geen bezoek' ingelast. Dit was erg fijn en Lin heeft aangegeven dat ze geen bezoek meer wil.
Het was moeilijk om dit aan te geven maar we merken dat Lin ook hierdoor veel rustiger is. Ze heeft al zoveel om over na te denken en het besef dat ze afscheid moet nemen doet ook veel met haar.
De momenten dat ze nu wakker is kunnen we rustig even bij haar gaan zitten en iets voorlezen.
Vandaag is ze heel helder... iets waar we heel blij mee zijn ondanks dat we weten dat het einde komt.
Wij weten niet wanneer maar het is nog genadetijd!

Groetjes,
Conny

Ha allemaal,

Gerlinde gaat elke dag achteruit. Ze heeft het regelmatig erg benauwd. Hier kunnen we weinig aan doen behalve een extra bonus morfine geven. De rechter long werkt zo goed als niet meer. Eten lukt niet meer en drinken is ook moeilijk.
Lin had pilletjes zodat ze wakker zou blijven maar die kan ze sinds 2 dagen ook niet meer innemen. Vandaar dat ze erg veel slaapt. Al met al zien we dat het niet goed gaat... Het gaat allemaal zo snel terwijl we wisten dat het komen zou.
We bidden of de Heere Zich wil ontfermen over Gerlinde!

Hartelijke groet,
Conny

9 april

Ha allemaal,

Hier even een berichtje van ons.
De hele week hebben we morfinepleisters geplakt. Toch breekt de pijn er doorheen. s'Nachts heeft ze veel pijn aan de spier in haar schouder. Deze spier (net als de spieren in haar rug en buik waar ze last van had) wordt ingezet om mee te helpen met ademen. Tot nu toe heeft ze zuigtabletten met morfine genomen tegen de pijn die erdoor heen kwam. Dit helpt echter niet meer voldoende.
Vandaar dat vandaag een morfinepompje ingezet is. Ze krijgt dan een bepaalde hoeveelheid morfine en als het nodig is kan ze op het pompje drukken. Dit schijnt beter te helpen.
Lin vond dit gisteren nog moeilijk, maar na vannacht toen ze zo'n pijn had, gaf ze aan het wel te willen. Nadeel is dat je er slaperig van wordt, terwijl ze graag 'erbij' wil blijven. Hier heeft ze gelukkig pilletjes voor gehad.
Ondanks de moeilijke situatie waar we inzitten is het fijn dat de hulpmiddelen die Lin gebruikt er zijn. We hopen dat de pijn zo onder controle komt.

Conny

3 april

Ha allemaal,

Lin vroeg of ik iets op haar blog wilde zetten zodat jullie weten hoe het met haar gaat.
De laatste 2 weken is ze erg achteruit gegaan. Het hoesten is erger geworden, maar ze heeft het ook benauwd. Omdat ze ook koorts had heeft ze afgelopen maandag een antibioticakuur gehad. Dinsdag heeft ze zuurstof gekregen zodat ze gemakkelijker kan ademen. Dit heeft ze echt nodig, anders kan ze bijna niet meer praten...
Lin heeft weinig eetlust en last van haar rug. Donderdagavond zat ze op haar bed en werd niet goed. Het leek wel of ze wegviel en omdat ik geen contact met haar kreeg heb ik de ambulance gebeld. Toen zij er waren kwam ze weer een beetje bij. Ze kreeg genoeg zuurstof, de bloeddruk was redelijk, maar haar hartslag was in rust 140. In het ziekenhuis gekomen bleek er medisch niets nieuws bijgekomen te zijn. Volgens de artsen is het een optelsom van een paar weken weinig eten, koorts, hoesten, benauwd en het hart moet erg hard werken omdat de tumor in de longen groter wordt.
Ze mocht gelukkig mee naar huis...
De huisarts komt vanaf donderdag elke dag langs. Omdat Lin erg pijn in haar rug heeft zijn we gisteren begonnen met morfinepleisters tegen de pijn. Hier wordt ze wel misselijk van maar daar krijgt ze ook medicijnen voor.
Het is niet te geloven hoe snel ze nu zieker wordt. We proberen haar met van alles te helpen maar het Allerbelangrijkste kunnen we haar niet geven.
We hopen dat we haar nog een paar weken bij ons mogen houden!
Ik zal proberen om jullie regelmatig op de hoogte te houden nu Lin het niet meer kan.

Een hartelijke groet,
Conny

Hoesten

Hallo Allemaal,

Veel van jullie zullen wel gehoord hebben dat ik veel last heb van hoesten/hoestprikkels. Dit komt doordat een plekje in mijn longen iets groter is geworden en daardoor een hoestprikkel geeft. Ik heb hiervoor medicijnen gekregen die de prikkel dempt. Verder gaat het opzich wel goed. Met de moeheid gaat het de ene dag wat beter andere dag wat minder. We doen met ons gezin leuke dingen zoals naar musea enz.

Groetjes Lin.

Verjaardag!

Ik ben, zoals jullie denk ik wel weten, afgelopen woensdag jarig geweest. Het was een hele fijne dag en ik was aan het einde van de dag ook behoorlijk moe ;-). Ook gisteravond zijn er weer vrienden geweest voor mijn verjaardag, ik heb een heleboel leuke cadeaus gehad. Ook al was het een beetje dubbel, ik heb er toch van genoten. Het is er toch nog een jaar bij!

Groetjes Lin.

PS Ik heb ook even wat nieuwe foto's op mijn blog gezet.

4 Februari 2010

Hallo Allemaal,

Het gaat langzaamaan ietsje beter. Ik probeer af en toe naar school te gaan - hoewel ik daarna heel moe ben - dat vind ik heerlijk. Lekker lessen volgen en gezellig in de aula zitten met vrienden. Voor de mensen die bij mij in de klas zitten zou ik graag willen meegeven dat ze gewoon tegen mij zijn en doen net alsof ik een gewone medeleerling ben. Misschien lijkt dat gek maar dat heb ik het liefst. Ik zal namelijk steeds vaker op school komen. Ik ga proberen vaker wat op mijn blog te zetten.

Groetjes Lin.

Uitslag..

Hallo Allemaal,

Gisteren heb ik de scan gemaakt in het ziekenhuis en daarna een afspraak bij de oncoloog. De oncoloog vertrouwt het niet, dus hij denkt dat de kuren niets gedaan hebben, maar hij wil het zeker weten dus gaat hij nog overleggen met de radioloog en andere mensen die er verstand van hebben. Voor ons is het eigenlijk al zeker dat we nu stoppen met de behandeling.

Groeten Lin.

11 Januari 2010

Hallo Allemaal,

Als eerste wil ik jullie een gelukkig en voorspoedig nieuw jaar wensen!

De extreme moeheid wordt iets minder en verschilt soms per dag. A.s. vrijdag gaan we voor de CT-scan naar het Radboud. Of we diezelfde dag de uitslag horen weten we niet dus het kan ook de week daarop zijn. Ik laat jullie horen wanneer ik meer weet.

Groeten Lin.

PS Sorry voor het lange wachten!